آنچه در این کتاب می خوانید:
«سه دشواری در کار تالیف وجود دارد
نوشتن چیزی که قابل نشر باشد، یافتن مرد شریفی که آن را نشر دهد،
پیدا کردن مردان و زنان حساس و نکته سنجی که آن را بخوانند!!»
کولتون
حرف مرد یکی است؛ حتی پس از ۵ سال!
این مقدمه را در دیباچه هر کتاب یا در نخستین جلسه درس شبکه های کامپیوتری در دانشگاه تکرار می کنم که اینترنت از دیدگاه فناوری، شاخه ای کاملا فنی و مهندسی است ولیکن از دید علوم انسان شناختی پدیده ای است فرهنگی، که عمق نفوذ آن فرهنگ جوامع و تمدن هاست.
نوآوری در شاخه های مختلف علم کم نبوده و نیست ولی به جز تعداد انگشت شماری از آنها، مابقی همگی «راحت تر زندگی کردن»، «بیشتر زندگی کردن» و «با لذت و هیجان زندگی کردن» را برای انسان به ارمغان آوردند. طبعا روح تعالی طلب و لذت جوی بشر (که همیشه فرصت زندگی را محدود می بیند)، آغوش خود را برای این رده از نوآوری ها می گشاید و به آنها خوش آمد می گوید ولی این ابداعات (مثلا هواپیما) فرهنگ انسان ها، تعاملات اجتماعی، جهان بینی، نوع گفتمان، طرز لباس پوشیدن و در یک کلام منش و روش زندگی آدمیان را چندان تغییر نداده است. از میان این همه نوآوری، «رادیو»، «تلویزیون»، و عاقبت «اینترنت + وب»، رسانه هایی شدند تا روش زندگی، اخلاق، تعاملات اجتماعی و حتی دنیای بزرگ و زیبای کودکان را استحاله کنند. کودکانی که صد سال پیش جست و خیز می کردند، از درخت بالا می رفتند، توت می چیدند، زبان گنجشک ها و بلبل ها را می فهمیدند، اکنون «دیجیمون» را می شناسند، به کلاس کامپیوتر می روند و دیو قصه هاشان از جنس روبات است!
اعتقاد دارم اینترنت تغییرات عمده ای در روابط انسانی و ساختار ملل ایجاد خواهد کرد. حال به عنوان یک ایرانی، وظیفه ملتی که خود صاحب تمدنی بزرگ بوده، چیست؟ دشمنی کورکورانه با هر آنچه که خود صاحب آن نیستیم و کشیدن لحاف غفلت بر سر خواب سنگین تاریخی خویش و دیدن خواب ابن سینا و ابوریحان و خیام و خوارزمی؟ یا سرسپردگی و مسخ و خالی شدن از هویت؟ هر دوی این منش های برخورد، شکاف های اجتماعی را بیشتر خواهد کرد و عاقبت، این خواب غفلت به کابوسی بزرگ دریده خواهد شد.
ادامه تفکر و اندیشه در این موضوع را به شما خواننده گرامی وا می گذارم چراکه با دانش ناچیزی که در این زمینه دارم بیشتر نیازمند شنیدنم تا گفتن! متأسفانه کاغذی که پیش روی شماست زبان من هست ولی گوش و چشمم را جا گذاشته است! بی شک ابراز نظرات شخصی در فضائی یک طرفه ملال آور خواهد بود. مایلم نظرات همه بزرگواران را که در این زمینه صاحب اندیشه و رای هستند، بدانم...