در زمان تدریس هنرهای تجسمی به دانشجویان رشتهی معلمی هنر و مربیان فرهنگی و دیگر علاقه مندان، بسیار پیش میآمد که آنها تمایل خود را برای یادگیری روش نوشتن خطوط تزیینی ابراز میکردند. نوشتن نام روزنامه دیواری به خط زیبا و نگارش هنری نامهای مورد علاقهشان و این که دانش آموزان آنها نیز مشابه همین نیاز و علاقه را در کلاسهای آموزش هنر و فعالیتهای فوق برنامهی مدارس اظهار میکنند، مرا بر آن داشت تا بخشی از تجربیات سالیان تدریس را جمع آوری و به ترتیبی قابل استفاده ارائه کنم.
خوشنویسی تزیینی، هنری است با سابقهی طولانی که در همهی دنیا رواج داشته و دارد. از قرن سوم و چهارم هجری در جهان اسلام، هنرمندان خوشنویس به تزیین خط کوفی پرداختند و نمونههایی به یادگار گذاشتند که در کتابهای تاریخ خوشنویسی، بسیاری از آنها را میتوان مشاهده کرد. خطوط دیگر نیز در زمانهای بعد به دست خوشنویسان و طراحان خوش ذوق تزیین شدهاند که نمونههای بسیاری از آنها را در کتاب ها، بناها و موزهها دیدهایم و میبینیم. تزیین خوشنویسیها با اهداف مختلفی صورت میگرفته که مهمترین آنها ایجاد زیبایی در خط بوده است. این روش به شکلهای گوناگون ادامه پیدا کرده و به جایی رسیده که نقاشی و خوشنویسی، کاملا با هم ترکیب شده و نقشی زیبا، گویا و خواندنی به وجود آورده است. این شیوهی خوشنویسی به مرور ایام کاربردهای بیشتری پیدا کرده و امروزه خیلی از نشانههای نوشتاری بر این اساس طراحی میشود.