سبد خرید شما خالی است.
هر بار وقتی از سفری به ایران برمی گردم، دوست دارم سر فرو بیفکنم و بر خاک سرزمینم بوسه ای بیفشانم. این اولین بار بود که چنین حسی نداشتم. برعکس، پاره ای از تنم را جا گذاشته بودم پشت خطوط مرزی، خطوط بی راه و بی روح مرزی. خطوط این بریطانیای کبیر! پاره از از نگاه من، مانده بود در نگاه دختر هشت ماهه... بلاکش هندوکش...