پنجاه درجه بالای صفر رمانی جاده ای و حادثه محور است. رمان در فضایی کویری و بیابانی روایت می شود و کویر با همه ی خصوصیاتش یکی از ارکان پنجاه درجه بالای صفر است.
ادبیات کویر نوع خاصی از ادبیات است که در دشت های پهناور و بی آب و علف روایت می شود و مملو است از جدال انسان با طبیعت خشن و گرمای طاقت فرسا، کوه های هول انگیز، شن های روان، خشکی و خساست طبیعت و سرانجام جدال بی پایان انسان با مرگ. این ادبیات روایت انسان هایی است که در محیطی خشن یاد گرفته اند که برای بقا باید سخت تر بجنگند.
در پنجاه درجه بالای صفر سه روایت به طور هم زمان نقل می شود. یکی از روایت ها، ماجرای سرقتی بدفرجام از بانک است. علی ستوده که از زندان گریخته است دار و دسته ای جور می کند تا بانکی را بزند و...
داستان دیگر روایت جوانکی است که در یکی از مناطق مرز شرقی خدمت می کند و قصد دارد به هر طریق از آنجا بگریزد.
روایت سوم که اول شخص روایت می شود ماجرای پیگیری برای یافتن هویت کسانی است که جسدهای متلاشی شده شان در یکی از خرابه های بیابانی لم یزرع پیدا شده است.
هر سه روایت به موازات هم نقل می شوند؛ اما دو تا از روایت ها در یک زمان رخ می دهند و روایت دیگر با فاصله ای چند ماهه نقل می شود. همه ی روایت های کتاب به نوعی با هم ارتباط دارند و این ارتباط جزء ارتباطی است که فضا و کویر بین آن ها برقرار می کند.
رمان نقل تنهایی انسان و بی پناهی او است در محیطی که تن به تسلیم نمی دهد و مملو از خشکی و خشونتی است که روز به روز پیش تر و پیش تر می رود و سرزمین های بیشتری را گرفتار می کند. پنجاه درجه بالای صفر سعی در شناخت انسان گرفتار در تنهایی بی کران بیابان دارد.