این اثر مجموعه ای از هشت نمایشنامه اکبرنژاد است که با رویکردهای متفاوت و فضاهای مختلفی تألیف شده است.
دو نمایشنامه نخست این مجموعه با عنوان حقیقت دارد تو را در خواب بوسیده ام و یک تکه از گفتار گم شده ماندانا در گزارش شاه کشی دو اثری است که نویسنده آنها را با وجه ممیزه تاریخ و حضور آن در روایت تألیف کرده است.
در نمایش اول اکبرنژاد در فضایی رئال داستان زندگی و تحول حر ابن یزید ریاحی در بستر واقعه عاشورا را روایت کرده است. داستانی بدون حاشیه پردازی که در آن سعی شده چیستی تحول در زندگی حر از زاویه نگاه خود او، پسر و همسرش و نیز برخی از اصحاب امام حسین به نمایش کشیده شود.
در نمایشنامه یک تکه از گفتار گم شده ماندانا در گزارش شاه کشی اما نویسنده به سراغ روایتی داستانی از ایران باستان رفته است و شرحی از زندگی هارپاگ سردار ایشتوویگو، پادشاه ماد، در قرن ۶ پیش از میلاد- را روایت می کند. او از طرف ایشتوویگو مأمور شد تا نوه دختری وی، کورش دوم- که هنوز طفلی بیش نیست را به قتل برساند. اما او تصمیم گرفت تا این مأموریت را به چوپانی به نام سپاکو بسپارد ولی چوپان هم طفل را نکشت. اکبرنژاد در این اثر نیز سعی کرده با حضور سه شخصیت به ارائه تصویری از این رویداد تاریخی و به دنبال آن کشتن پادشاه ماد بپردازد.
نمایشنامه سوم از این اثر با عنوان در کوه های کابل زنی است داستانی است که راویان آن از سرزمین فارسی زبان همسایه انتخاب شده اند و نویسنده سعی دارد به کمک روایت داستانی آن، شرحی از باورهای مذهبی و اعتقادی مسلمانان افغان و مکتب مبارزاتی مجاهدان افغان به ویژه احمد شاه مسعود در مقابل نیروهای طالبان را ارائه کند.
داستان نمایش سمفونی روی گدازه های آتش فشان تلخ نیز داستانی عاطفی در کش و قوس دفاع مقدس را روایت می کند که در آن یک رزمنده با زنی که گویا از اعضاء گروه منافقین است و به قصد برنامه ریزی برای کشتن مرد به وی نزدیک شده است را روایت می کند که این نزدیکی رویداد دراماتیک نمایش را پدید می آورد و شرح برخی وقایع موجود در زندگی هر دوی آن ها برای همدیگر.
این اثر همچنین سه گانه ای از اکبرنژاد با عنوان شکسپیر را نیز با خود به همراه دارد که به گفته وی حاصل بیقراری های وی در دوران دانشجویی اش در دانشگاه شیراز است.
مجموعه آثار نمایشی اکبرنژاد در این اثر را بیش از هرچیز می توان جلوه ای از دغدغه مندی وی به نمایش محتوای داستانی به شمار آورد. محتوایی که او آن را بر فرم روایت نیز مقدم دانسته و به همین دلیل برای نمایش دادن آن ها به هیچ وجه سعی نداشته است تا خودش را در پیچ و تاب ظاهر و فرم روایت برای بیان آن ها اسیر کند.
از سوی دیگر این نمایشنامه ها به خوبی نمایشی از تلاش اکبرنژاد برای واکاوی ارائه چندین تصویر از یک مفهوم را در قالب چند متن نمایشی به تصویر کشیده است.