آفریدن و خلق اثر و نوشتن، از نعمتهای بزرگی است که خداوند در انسان قرار داده است. خداوند کریم در سورهی مبارکه علق، دو نعمت اساسی یعنی خواندن و نوشتن را بیان فرموده است که حاکی از اهمیت بسیار زیاد خواندن و نوشتن در زندگی انسان هاست. برای خوب نوشتن، باید خوب خواند و سپس موارد خوانده شده را به درستی فهمید. این سلسله مراتب همیشه مورد توجه بوده است. انسان تنها آفریدهای است که میتواند به کمک زبان و با استفاده از نمادهای کلامی و گفتاری، مقصود و منظور خود را بیان نماید و با دیگران ارتباط برقرار کند و با ثبت نمادهای گفتاری، آن را به نوشتن تبدیل نماید تا برای نسلها به صورت ماندگار و یادگار باقی بماند.
با توجه به ضرورت و نیازهایی که در مدارس ابتدایی در زمینه نوشتن انشا وجود دارد، بر آن شدم تا راهبردهایی را در جهت تقویت انشا و جملهنویسی در اختیار دانش آموزان و معلمان گرامی و والدین عزیز که همیشه به دنبال راهکارهایی جهت پرورش و جبران کمبودهای فرزندانشان هستند قرار دهم. امیدوارم که این مجموعه نیز بتواند در کنار سایر تألیفاتم، اندکی از نگرانی خانوادهها را برطرف نماید.
نوشتن به سه دسته تقسیم میشود:
1. دست خط
2. املا یا دیکته
3. انشا یا بیان نوشتاری
در این کتاب سعی شده است تا در زمینهی انشا و جمله نویسی، راهبردهایی ارائه گردد. توانایی به قلم کشیدن و به نوشته درآوردن افکار و اندیشه، مستلزم آموزش مهارتهای بسیاری میباشد.
تواناییهایی نظیر سلامت گفتار، کاربرد صحیح مهارتهای زبانی، مهارت گوش دادن، خواندن، هجی کردن، دست خط خوانا، استفاده صحیح از قواعد نگارشی و دستوری، کسب اطلاعات پیرامونی گنجینه لغات، درک معانی واژگان، ساخت کلمه، ساخت جمله و… در امر نوشتن بسیار ضروری میباشد. نوشتن یک نوع خلاقیت و آفرینش افکار و اندیشه است. بدون داشتن اطلاعات کافی دربارهی موضوعات مختلف، خزانهی لغات کافی، درک معانی واژهها و درک ارتباط بین کلمات، ساخت کلمات جدید و… نوشتن بسیار سخت و ناممکن خواهد بود. وقتی فردی مطلبی را مینویسد، در واقع برای تولید آن تلاش میکند؛ چون باید عوامل بسیاری را به یاری گیرد و از قدرت خلاقانه و آفرینشی خود استفاده نماید و با مهارتهای زبانی هماهنگ شود. در سلسله مراتب مهارتهای زبانی، نوشتن در آخرین مرحله قرار دارد؛ زیرا مهارتهای گوش دادن، سخن گفتن، خواندن مقدم بر نوشتن هستند. فرد در خلال فرایند نوشتن، بارها نوشتهی خود را میخواند و آن را تصحیح میکند. نویسنده معمولا به محض این که بخشی از نوشتهی خود را تکمیل کرد، آن را میخواند تا هم اشتباهات آن را برطرف کرده و هم برای نوشتن مابقی مطالب ارتباطی بین نوشتهها برقرار کند. لذا برای نوشتن از افرادی که در خواندن و سایر مهارتها چون گوش دادن و سخن گفتن مشکل دارند، انتظار زیادی نباید داشت تا مطالب را به درستی بنویسند و آن را درک کنند.