آموزش و پرورش مهمترین نهاد در هر جامعه است که با انتقال افکار، عقاید، ارزشها و تجربیات به نسل جدید نقش اساسی را در تداوم بقا و پیشرفت حیات جوامع بشری را ایفا میکند. خداوند متعال آموزش و پرورش را یکی از رسالات مهم پیامبران (ع) قرار داده تا بدون نژاد و رنگ آنان، استعدادهای بالقوهی بشر را شکوفا کرده و انسان را به خودشناسی و خداشناسی برساند. زمانی تعلیم و تربیت تاثیر مطلوب و سازندهای دارد که متناسب با نیازها، توانمندیها و استعدادهای دانش آموزان باشد. انتظارات تعلیم و تربیت باید با توانمندیهای یادگیری کودکان مطابقت داشته باشد.
کودکان بزرگترین ثروت هر کشور محسوب میشوند. امروزه تردیدی نیست که سرمایهگذاری در راه تأمین سعادت و رفاه کودکان و تعلیم و تربیت آنان از سرمایهگذاری در هر رشتهی دیگری سودمندتر و نتیجه بخشتر است. (کاترین لاندرت، ۱۳۷۰)
روانشناسان معتقداند که وقتی آموزش همراه با بازی سرگرمی و فعالیتهای مشارکتی باشد، کودکان علاقه و اشتیاق بیشتری برای یادگیری از خود نشان میدهند. کودکان در سنین قبل از دبستان باید مهارتهایی را آموزش ببینند که پیش نیاز مهارتهای تحصیلی آنان را فراهم میسازد. برخی از کودکان که به مهد کودک و پیش دبستانی میروند، ممکن است این پیش نیازها را کسب نمایند ولی برخی از کودکان هم ممکن است نتوانند این مهارتهای مورد نیاز را به دست آورند. لذا برای استفادهی تمامی کودکان این مهارتها را یادآوری میکنیم و از آموزگاران و مربیان گرامی و اولیای محترم خواهشمندیم که آموزش دقیقی را روی این مهارتها داشته باشند.
فراگیری هر مهارت، دقت و زمان خاصی را میطلبد. اگر مهارتی در زمان خودش فرا گرفته نشود و کودکان بدون کسب این مهارتها به پایههای تحصیلی بالاتر بروند، مطمئن باشید در زمینهی تحصیلی با مشکلات زیادی مواجه خواهند بود. ناگزیر برای حل مشکلات باید به عقب برگردیم و آن مهارتها را آموزش دهیم که خود مستلزم صرف هزینه و زمان میباشد. پس باید به اهمیت آموزش و فراگیری مهارتها واقف باشیم و سعی کنیم هر آموزشی را در زمان خاص خود داشته باشیم تا بهترین تاثیر را در یادگیریهای بعدی کودکانمان شاهد باشیم.
آموزش تعقیب اشیا به وسیله چشم و بدون حرکت دادن سر: به این صورت که با استفاده از یک چراغ قوه (یا ماژیک و خودکار) به کودک بگویید که با دقت به نور چراغ قوه نگاه کند و مسیر نور را با چشم تعقیب کند، به شرط آن که سرش را حرکت ندهد و فقط با حرکت چشم نور را دنبال کند. اگر کودکان در این زمینه ضعیف عمل میکنند و یا سر را به همراه حرکت نور چراغ قوه یا حرکت خودکار و یا وسیلهی دیگر حرکت میدهند و یا چشم آنها نمیتواند مسیر را به صورت متوالی و پشت سر هم تعقیب کند و چشم آنها حالت پرشی دارد، باید بر اثر تمرین و تکرار کردن و ثابت نگه داشتن سر و چسباندن سر به دیوار از کودک بخواهیم که به مسیر حرکت نگاه کند و فقط چشمها را حرکت دهد.
با اجرای تمرینات، کودکان مهارت لازم را کسب میکنند ولی اگر با تمرین نکردن این مهارتها را به دست نیاورند، وقتی به مدرسه رفتند نمیتوانند خطهای نوشته شده را تعقیب کنند و به صورت پشت سر هم و متوالی بخوانند و بنویسند و ممکن است در هنگام خواندن یا نوشتن خطهایی را جا بیندازند و همچنین نمیتوانند مسیرهای مشخص شده در تمرینات را از یک نقطه شروع و به پایان برسانند.