وابی سابی، یک اصطلاح ژاپنی است که به زندگی نه چندان بینقص ولی کامل پرداخته است. این کلمه برخوردی عمیق با ذات وجود انسانی دارد و بینشی جدید به مفهوم زیبایی میدهد، زیباییای که در ناکامل بودن، در سادگی و در پذیرش واقعیتهای زندگی نهفته است.
از نگاه وابی سابی، هرچه در طبیعت وجود دارد - از یک برگ خشک و چروکیده تا پشت دستان یک مادربزرگ - همه زیبایی دارند، چرا که همه نمایانگر واقعیت، زودگذر بودن و ناپایداری زندگی هستند. این فلسفه، ما را به تأمل در معنای واقعی زندگی فرا میخواند، به جای اینکه فقط بخواهیم به کمال و بینقص بودن دست یابیم.
بث کمپتن با دقت و حساسیت فوق العاده، این مفهوم را در کتابش مورد بررسی قرار داده است. او با استفاده از مثالها و تجربیات واقعی، به ما نشان میدهد که چطور میتوانیم از طریق وابی سابی، به زندگی خود عمق و معنا ببخشیم. این بینش، ما را به سمت پذیرش نقص ها، ناپایداریها و کمبودهای زندگی سوق میدهد و از ما میخواهد که بجای تلاش برای اصلاح و تغییر آنها، آنها را بپذیریم و از آنها لذت ببریم.
وابی سابی، از ذن و آئین چای ژاپنی الهام گرفته است و به ما میآموزد که زیبایی را در هر جایی و در هر چیزی بیابیم، حتی در چیزهایی که به ظاهر نقص و کمال ندارند. این فلسفه، به ما یادآوری میکند که زیبایی نه در چیزهای بزرگ و درخشان، بلکه در جزئیات ساده و ناچیز نهفته است.
بث کمپتن به ما نشان میدهد که چطور میتوانیم با کمک وابی سابی، زندگی مدرن شتاب زده و پرتنش را ترک کرده و به سوی آرامش، سادگی و پذیرش حقیقتهای زندگی حرکت کنیم. او ما را به تأمل در زیباییهای ساده و عادی دنیا فرا میخواند و به ما نشان میدهد که چطور میتوانیم با چشمانداز جدیدی به زندگی نگاه کنیم، چشم اندازی که ما را به سمت قدردانی بیشتر از زندگی و پذیرش نقصها و ناپایداریهای آن هدایت میکند.
وابی سابی نه تنها یک فلسفه یا روش زندگی است، بلکه یک هدیه است. هدیهای که به ما آموزش میدهد که چطور میتوانیم زندگی کنیم، چطور میتوانیم با دنیا ارتباط برقرار کنیم و چطور میتوانیم خودمان باشیم - نه چندان بینقص، ولی کامل و زیبا.