سال هاست که در سازمان های ما به علت وجود تفکر استبدادی از مدل مدیریت آمرانه استفاده می شود و حاصل آن تربیت افراد سازمانی «بله قربان گو» و بی انگیزه است به طوری که افرادی که بخواهند فکر کنند و نظر بدهند در سازمان به انزوا کشانیده خواهند شد. مهم ترین عامل برای موفقیت سازمانی که می خواهد در جهت بهبود مداوم قرار داشته باشد مشارکت دادن کارکنان در امور و قدرت بخشیدن به آنان است که نیازمند سازماندهی مناسب است تا بتوان از مجموعه فعالیت گروهی و انفرادی در سازمان به نحو موثر استفاده کرد. در این کتاب سعی شده است که مدل مدیریت مشارکتی که دقیقا نقطه مقابل مدل مدیریت منسوخ سنتی است بررسی شود. از جمله مباحث مطرح شده می توان به مواردی نظیر برخوردهای مختلف با مشارکت، ارتباط سبک مدیریت و مشارکت کارکنان، روابط همکاران، پیش نیازهای استقرار نظام پیشنهادها، وظایف دبیرخانه نظام پیشنهادها و الگوی نظام پیشنهادها در ایران اشاره کرد.