درمان کنترل وابستگی، یک درمان شناختی رفتاری برای اختلالهای مصرف الکل و دارو است که شامل آموزش دادن به اشخاص و نزدیکان آنها است، تا رفتارهای مغایر با مشروب خواری، برای مثال خوردن داروی انتابیوز و دوری از موقعیتهایی که در گذشته با خوردن مشروب همراه بودهاند را تقویت کنند. این روش بر پایه این عقیده استوار است که وابستگیهای محیطی میتواند نقش مهمی در تشویق یا بازداری مشروب خواری داشته باشند. در ازای مصرف نکردن مواد، الکل، کوکایین، هرویین، ماری جوآنا، که با آزمایش نمونه ادرار مشخص میشود، ژتون داده میشود و ژتونها با چیزهایی قابل تعویض است که شخص دوست دارد مقدار بیشتری از آنها داشته باشد. (دالرای، سیلورمن، چوتواپ و همکاران، ۲۰۰۱)
این درمان آموزش مهارتهای جستجوی شغل و مهارتهای اجتماعی و نیز آموزش جرأت مندی برای نپذیرفتن پیک مشروب را هم در بر میگیرد. کسانی که از لحاظ اجتماعی منزوی اند، یاری و تشویق میشوند تا با افراد دیگری که با مشروب خواری مرتبط نیستند رابطه برقرار کنند. پیشگیری از بازگشت، درمان شناختی رفتاری دیگری است که در مورد اختلالهای مصرف الکل و دارو موفق بوده است. این روش میتواند درمانی مستقل یا بخشی از مداخلههای دیگر باشد. در کل، هدف کمک به اشخاص برای پرهیز از بازگشتن به مشروب خواری یا مصرف دارو در زمانی است که مصرف را کنار گذاشته اند. در بحث ویژه این درمان مهم را با تفصیل بیشتر بررسی میکنیم.