سه نقطه در اصل، نشانه افتادگی یا حذف کلمه یا قسمتی از کلمه یا عبارت یا جمله و یا بخشی از متن است؛ و در ابتدا وسط و انتهای جمله می تواند بیاید:
بسم ا... الرحمن الرحیم. فقر و بیکاری و ... از عوامل فساد جامعه است.
نشانه حذف، در صورتی در آغاز یا پایان جمله های نقل شده از سایر منابع می آید که حتما ضرورتی (مانند شبهه تحریف در کلام دیگران) اقتضا کند تا به خواننده بفهمانیم از آغاز یا پایان مطلب نقل شده، قسمت هایی از روی عمد حذف شده است؛ در غیر این صورت آوردن سه نقطه ضرورتی ندارد. در ضمن چنانچه چیزی از پایان جمله حذف شده باشد، ابتدا سه نقطه حذف می آید و بعد با اندکی فاصله، نقطه یا نشانۀ پایانی جمله قرار می گیرد و اگر لازم باشد نشان داده شود، مطلب حذف شده پس از پایان جمله است، ابتدا نقطه یا نشانه جمله و سپس با اندکی فاصله سه نقطه حذف می آید. همچنین باید توجه داشت که برای نشان دادن حذف، نباید بیش از سه نقطه به کار رود؛ مگر اینکه مصراعی یا جزئی از یک بیت و مانند آن حذف شده باشد، که در آن صورت برای پر کردن ردیف بیت یا سطر از نقطه های بیشتری استفاده می کنیم. نکته دیگر اینکه چنانچه بعد از سه نقطه بقیه مطلب تا پایان آن کاملا حذف شده باشد و ما بخواهیم این موضوع را به اطلاع خواننده برسانیم، به جای سه نقطه یا حتی گاهی بنا به ضرورت پس از سه نقطه از نشانه اختصاری «الخ» یعنی الى آخر استفاده می کنیم و اگر بخواهیم حد آخر مطلب را مشخص کنیم، می توانیم از صورت های مشخص کننده ای نظیر الخ آیه، الخ قصیده و مانند این ها استفاده کنیم.